آنکه چشم خويش زير پاي ياران فرش کرد از مضيق تن رها گرديد و عزم عرش کرد در قصيده‌اي هم که براي آذربايجان سالها پيش در سفر به اردبيل و شرکت در کنگره بزرگداشت شعراي آذري زبان سروده بودم با اين بيت زير هنر رسام را ستوده‌ام گر نباشد کفر، مي‌گويم سر انگشت رسام يک سر و گردن ز سر انگشت ماني برتر است استاد رسام عرب زاده نابغه در هنر فرش و نقش‌آفرين، نامي اين هنر اصيل و ظريف ايراني را چند سال پيش در نمايشگاه اختصاصيش يا بهتر گويم در منزل مسکوني‌اش در تهران ملاقات کردم در بدو ورود فرشي حدوداً يک متري با طرح چشمي درشت و گيرا فرش زير پاي کساني بود که به اين محل قدم مي‌گذاشتند استاد ضمن استقبال گرم کتابي از نقوش آثارش امضاء و به من مرحمت کردند چند سال بعد از اين به محض ديدن آگهي درگذشت اين هنرمند بزرگ به ياد آن ديدار و آن فرش افتادم و بيت بالا را سرودم. 23 /11/1375