خانم طيبه افشاري از شاعران توانمند و خوش قريحه و از اعضاء انجمن شعر و ادب کرج در پيامي اينستاگرامي يک رباعي نوشته بود که دقيقاً ترکيب شعر را به خاطر ندارم، فکر مي‌کنم به همين مضمون بود که در زير مي‌آورم. من را نه به اذن من نه با زور ببوس نه نرم، نه مثل نيش زنبور ببوس گر ميل به بوسيدن من داري، تو دور کُرونا آمده، از دور ببوس با ديدن و خواندن رباعي خانم افشاري به قول مشهور ذوق من هم گُل کرد و غزل زير را سرودم و دو بيت از آنرا همان زمان در پاسخ به اطلاع خانم افشاري رساندم با تحسين از ايشان و مورد پسند و تشکر ايشان قرار گرفت با ضرب زر و زور نمي‌بوسم من با جور و به ناجور نمي‌بوسم من گر بهر يکي بوسه درازم بکنند در سينه‌کش گور نمي‌بوسم من يا آنکه به قصد کشتنم دست برند بر قبظة ساطور نمي‌بوسم من گر مدعي العموم، صادر بکند بي‌تبصره، دستور نمي‌بوسم من گيرم که سرِ من به سرِ دار رود مثل سرِ منصور، نمي‌بوسم من گر بوسه دهنده در ملاحت بزند ره بر پري و حور نمي‌بوسم من وز جام لبانش به مشامم برسد بوي مي انگور نمي‌بوسم من گر مثل خماران بگذارند مرا لب بر لب وافور نمي‌بوسم من يا بر منِ در کنج قفس بگشايند صد پنجره از نور نمي‌بوسم من گويند نترس، از ره دور ببوس مانند کر و کور نمي‌بوسم من عقلم سرجاست، چشم و گوشم باز است گويم به چه منظور نمي‌بوسم من ز آنجا که کرونا جهشي دارد تند حتّي زِ ره دور نمي‌بوسم من